Alexandra Smarandescu: een oud-VSK'er als voorzitter van de Vlaamse Jeugdraad

De Vlaamse Scholierenkoepel bestaat bijna 20 jaar. Dat is niet alleen een reden om binnenkort een feestje te geven, het is een ideale gelegenheid om in de rijke geschiedenis te duiken. We gaan op zoek naar oud-VSK’ers en laten hen aan het woord over de Scholierenkoepel van toen, hun leven nu en het onderwijs van de toekomst.

De eerste in deze reeks was Franc Bogovic. Vandaag is het de beurt aan Alexandra Smarandescu.

Hoe ben je als leerling geëngageerd geraakt?

“Ik zat in het tweede middelbaar toen een leerkracht aan de klas vroeg of er geen “mondige leerlingen met een mening over onderwijs” waren. Ik voelde me toen wel aangesproken en werd zo lid van het Leerlingschaduwkabinet in Diest. Dat is een onderdeel van het LOP, het lokaal overlegplatform, waar leerlingen één keer per maand samenkomen om het onderwijs in de eigen stad te verbeteren. In die tijd wilden wij voornamelijk zoveel mogelijk schooluitval tegengaan, wat toch wel een groot probleem was in Diest.

In het Leerlingschaduwkabinet waren ook een voorzitter en ondervoorzitter nodig. Natuurlijk zijn dat zelf ook leerlingen. Ik heb daar dan over zitten nadenken en dacht bij mezelf “ondervoorzitter moet wel lukken”. En zo werd ik één van de trekkers van dat verhaal.”

Je vond al snel je engagement in Diest, hoe kwam je dan bij de Vlaamse Scholierenkoepel terecht?

“Wij werden in het Leerlingschaduwkabinet begeleid door iemand van VSK, Chris, en die zei tegen me dat de Vlaamse Scholierenkoepel ook wel iets voor mij zou zijn. Ik ben dan eens mee op weekend gegaan en de nieuwe uitdagingen die ik daar vond spraken mij heel hard aan. Daarna ging ik dus wel vaker naar vergaderingen en focusdagen.”

Rond welke thema’s waren jullie toen bezig bij VSK?

“In die tijd ging het heel hard rond de onderwijshervorming en daar kroop dan ook echt heel veel tijd in omdat we daar intensief bij betrokken werden. We hebben daar toen als scholieren ook geleerd dat we serieus wat impact hebben op het beleid.

Het was heel interessant om samen te werken met andere scholieren die een andere mening en verschillende ervaringen hadden. Want als VSK spreek je in naam van alle leerlingen, dus moet je heel hard je best doen om al die meningen te bundelen en daarmee dingen proberen veranderen. Zo leerde ik dat de ene mening niet beter of slechter is dan een andere mening, maar dat het gewoon een kwestie van perspectief is. Dat is ook mijn levensmotto geworden.”

Wat was volgens jou het grootste voordeel om lid te zijn van VSK?

“Als jongere is het vaak niet makkelijk om serieus genomen te worden, maar door als organisatie te werk te gaan, creëer je een platform en zorg je ervoor dat anderen rekening met je moeten houden. We kregen als VSK’ers het gevoel dat er in ons geloofd werd en kregen op die manier een duwtje in de rug. Dat maakt als persoon een enorm groot verschil.”

Zijn er dingen van VSK die je levendig bijblijven?

“Goh, heel veel, eigenlijk. Maar als ik iets zou moeten noemen, dan zou ik toch de toffe vergadertechnieken nemen, omdat ik die vandaag als voorzitter bij de Vlaamse Jeugdraad ook nog wel eens durf gebruiken.

We deden soms eens een random dance tijdens de vergadering. Er begon dan op een willekeurig moment een muziekje te spelen en iedereen moest dan rechtstaan en samen een kort dansje doen. Zo probeerden we het actief en leuk te houden. (lacht)”

Zijn er dingen die je hebt zien veranderen in het onderwijs sinds jij bij VSK lid was?

“Het valt me op dat veel meer scholen inzetten op de talenten van de leerlingen, die bij iedereen verschillend zijn. Ik ging vroeger naar De Prins in Diest en daar merk ik bijvoorbeeld dat leerlingen veel meer zelfstandig mogen en leren werken, waarbij ze dan begeleid worden door leerkrachtenteams. Dat was in mijn tijd toch helemaal anders.”

En is er iets wat je vindt dat nog niet helemaal veranderd is?

“Als ik kijk naar het werk rond gelijke kansen, dan is dat toch zeker nog niet af. Bij de Vlaamse Jeugdraad zijn we daar ook rond bezig, want we merken dat heel veel jongeren dit ook als grote uitdaging aangeven. Ook uit onderzoeken blijkt dat er nog een hele weg te gaan is.”

Wat zijn dingen die je bij VSK geleerd hebt die je vandaag nog steeds helpen?

“Het babbelen op zich is iets wat ik bij VSK toch wel echt geleerd heb. Je mening op een duidelijke en gestructureerde manier brengen, is iets waar ik vandaag natuurlijk zeker de vruchten van pluk.

Maar ook het omgaan met verschillende meningen. Vaak heb je als scholier vrienden met eenzelfde achtergrond en eenzelfde idee als jezelf, maar bij VSK kom je heel verschillende mensen tegen. Ik heb er geleerd dat het soms ook eens mag en moet botsen, maar dat dat steeds met wederzijds respect kan.”

Als er één boodschap is die je aan de VSK’ers van de toekomst mag geven, wat is die dan?

“Blijf dingen in vraag stellen, blijf kritisch denken en ga op zoek naar verschillende meningen.”