Het model van Knoster was voor mij, als ex-leerkracht én startend vormingsmedewerker een echte Aha-erlebnis! Het model stelt dat je bij het starten van iets nieuws, best rekening houdt met een aantal noodzakelijke voorwaarden:
Veel ideeën om de school te verbeteren, maar het komt er niet van? Organiseer volgend schooljaar eens een projectweek of –dag waarop de leerlingen samen alle ideeën uitwerken. Eindelijk resultaat verzekerd!
Op de PIVA Antwerpen stelde een groepje leerlingen vast dat de drempel om met een (pest)probleem naar een leerkracht te stappen veel te groot is. Hier wilden ze iets aan doen.Met de Conflixers willen ze van hun school een betere plek maken, waar er meer samenhorigheid is en leerlingen zich goed voelen zodat pesten vermindert.
Ze namen zelf het initiatief en gingen in gesprek met enkele leerkrachten en het CLB. En met succes!
Een leuke manier om het ijs te breken op een vergadering.
Al is het een leerlingenraad, groep collega’s of een projectgroep chrysostomos, een team bestaat altijd uit een bonte mix van mensen. Aandacht hebben voor de noden en interesses van elk teamlid én dan nog eens iets productief kunnen realiseren, is geen eitje. Met de 3 p’s breng ik je al stap in de goede richting. Het is namelijk een eenvoudig model om de leden van je team gemotiveerd te laten participeren. De 3 p’s staan voor:
Er loopt iets mis op school of thuis. Bij wie kan je als leerling met welke vraag terecht? Welke actie kan je daarrond op school organiseren?
Hoe besteed je als leerling best je zuurverdiende centen?
Wat is jouw rol als begeleider van leerlingenparticipatie? Wanneer mag je sturen, wanneer moet je loslaten? Het antwoord vind je in het model situationeel leiderschap van Hersey en Blanchard. Dit model toont hoe je begeleidersstijl afstemt op de situatie van je groep. Om de situatie van je groep te achterhalen, stel je jezelf twee vragen: